Historia

Capoeira jest sztuką, którą uważa się za brazylijską. Nie wolno jednak zapoinać, że znalazła się ona w tym kraju dzięki angolskim niewolnikom, ponieważ to właśnie oni stworzyli ją w celu obrony przed znęcającumi się nad nimi panami. Capoeira jest liczącą około czterysta lat sztuką zawierającą w sobie elementy tańca, śpiewu i akrobacji. Taniec miał znaczenie kluczowe, które pozwalało im praktykować swoją sztukę, ponieważ nie wzbudzał on podejrzeń wśród ludzi, którzy uważali się za właścicieli Angolczyków i traktowali to jako rozrywkę. Niewolnicy połączyli ich pieśni z regionalnym dialektem, czego celem było stworzenie muzyki, w której mogli wychwalać swoje bóstwa, ojczyznę i oczywiście przyszłą wolność, o której marzyli.

Do gry używali perkusyjnych instrumentów, jak tamburyn (pendeiro), dzwonki (agogo) i chyba najważniejszy z nich, czyli jednostrunowy instrument przywieziony z Afryki – Berimbau. Taniec Ginga z kolei, został stworzony jako podstawowy ruch w Capoeira, tak aby dwoje ludzi praktykujących wyglądało jakby raczej tańczyli, niż walczyli.Muzyka przygrywana berimbau i innymi instrumentami (bateria) miała uczyć również synchronizacji (timingu), kluczowego elementu tej sztuki. Jako, że adept nie mógł okazywać wobec swojego 'pana’ bezpośredniej agresji, był zmuszony uczyć się sztuki przebiegłości. Przez to min. współcześnie uprawiający Capoeira stawiają na przebiegłość i zwinność niżeli na siłe i agresje a założeniem jest unikanie przemocy. Pomimo, iż Capoeira zakładała nieagresywność, została w późniejszym czasie użyta jako groźna broń przez gangi na ulicach Rio de Janeiro. Tak samo niektórzy byli niewolnicy utwarzali grupy przestępcze w celu łatwiejszego zarobku. W rezultacie terroru jaki siali, Capoeira w roku 1982 została zabroniona a ci, którym udowodniono jej nauczanie, byli karani poprzez podcięcie ścięgna Achillesa, kolana, czy nawet gardła. Capoeirzyści nie mając wyboru, zeszli ze swoją sztuką do podziemia i ochrzcili się przybranymi przezwiskami tak, aby nie można było ich identyfikować z prawdziwymi personaliami. Praktyka nadawania ksywek kultywuje się po dziś dzień a same nazwy charakteryzują budowę ciała, bądź styl danej osoby. Działo się tak do 1937 roku, kiedy to nauczanie Capoeira zostało zalegalizowane z możliwością zarejestro-wania. Doszło do tego dzięki nacjona-listycznemu prezydentowi Getulio Vargas, który pragnął promować tą sztukę jako brazylijski sport. W dniach dzisiejszych jest ćwiczona przez ludzi na całym świecie.

www.bushi.net.pl