Historia kolarstwa

Historia powstania pierwszego roweru odwołuje nas do początku czasów nowożytnych. Niektórzy badacze, zajmujący się historią wynalazków, twierdzą bowiem, że pierwszy papierowy projekt roweru stworzył już Leonardo da Vinci w epoce renesansu. Prawdopodobnie jednak, nigdy sam pojazd nie został skonstruowany.

Pierwszy prawdziwy pojazd jednośladowy, którego konstrukcja została udokumentowana, powstał w 1690 r. za sprawą Francuza De Sivrac`a. Nazwał on swoją maszynę celerifere. Były to dwa koła połączone ramą. Poruszanie się polegało na odpychaniu się nogami od podłoża, a skręcanie nie było niestety możliwe. Do tego jak rower wygląda dzisiaj przyrównać możemy dopiero model Karla Friedricha von Drais z roku 1813. Skonstruował on pierwowzór bicykla. Został on nazwany drezyną, a składał się z dwóch kół połączonych drążkiem. Pomiędzy znajdowało się siodełko i podpórka dla rąk.
Kolejnym etapem powstania roweru było dodanie pedałów. Tą zasługę przypisujemy Francuzowi Pierre Michaux. Pedały przykręcane były do kół, które z czasem powiększano, aby umożliwić osiąganie większych prędkości. Nie znano jeszcze wówczas mechanizmu łańcuchowego. Warto dodać, że przednie koło było nawet 5-krotnie większe od tylnego. Siodło było umieszczone bardzo wysoko, co zmuszało cyklistów do korzystania ze specjalnych podpórek umożliwiających zajęcie miejsca na bicyklu. Nie trzeba dodawać, jak bardzo taka pozycja sprzyjała wypadkom.

Równą wielkość kół przywrócono w latach 60. XIX wieku. Przesunięto również niżej środek ciężkości, co uczyniło jazdę bardziej bezpieczną. Wynaleziono również przekładnię, która poprzez silny, rzemienny pasek przenosiła napęd na tylne koło. Autorem tego modelu roweru był John Kemp Starley, który nazwał go… „Rover”.

Fabryczną produkcję rowerów uruchomiono po raz pierwszy w Paryżu w 1867 r. Jako ciekawostkę można podać fakt, że po raz pierwszy na szeroką skalę rowery zostały wykorzystane… w wojsku! Podczas wojny francusko-pruskiej z lat 1870-71 istniały specjalne oddziały rowerzystów, wykorzystywane głównie do celów wywiadowczych. Zaistniały one również w czasie konfliktu austriacko-węgierskiego z 1884 r.
Następnym przełomowym zdarzeniem było wynalezienie gumowych opon. Uczyniło to rower wynalazkiem bardziej przyjaznym, a co za tym idzie, popularniejszym.

Do celów sportowych rower był używany już w czasach Drais`a, tego samego, który wynalazł drezynę w latach 20. XIX wieku. W 40 lat później zawody rowerowe stają się powszechne, a pod koniec wieku XIX następuje szczególny rozkwit ich popularności.

Do Polski rower dotarł w 1867 r. za sprawą Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” z Lwowa.
Na terenie zaborów kolarstwo nazywane było cyklistyką i należało do najstarszych sportów zawodniczych uprawianych w naszym kraju. Pierwsze mistrzostwa Królestwa Polskiego szosie odbyły się w 1891 r. Na 102,5 kilometrowej trasie zwyciężył Mieczysław Horodyński z czasem 5h 5minut. Daje to średnią ok. 20,6 km/h, co na ówczesne czasy było zawrotną prędkością.

Jeśli chodzi o rozwój kolarstwa na świecie, to  z pewnością należy wspomnieć o najstarszych wyścigach, rozgrywanych już na przełomie XIX i XX wieku. Należą do nich: Bordeaux (rozgrywany od 1891 r.) oraz amerykańska sześciodniówka rozgrywana na torze w hali Madison Square Garden. Do największych tourów na świecie, czyli wielodniowych imprez kolarskich, należy przede wszystkim Tour de France. W dalszej kolejności wymienia się również Giro d`Italia oraz Vuelta a`Espana. Kolarstwo weszło do igrzysk olimpijskich już w 1924 r. w Monachium.

Kolarstwo w Polsce to przede wszystkim Wyścig Pokoju, organizowany od 1948 r. Cieszył się ogromną popularnością wśród dużej rzeszy Polaków. Bohaterowie szos lat 50.- 60.- i 70.-tych to przede wszystkim Stanisław Królak, Ryszard Szurkowski, Stanisław Szozda. Wielu młodych chłopców garnęło się do kolarstwa. Pierwszym zawodowcem został Czesław Lang.

www.aktywni.pl