Historia biżuterii

Najstarsza odnaleziona biżuteria pochodzi sprzed przeszło 22 tysięcy lat. Pierwsze wzory wykonywane były z drewna, muszli i kamyków, ale także skór czy kości zwierzęcych. Dopiero po 3500 r. p.n.e. biżuterię tworzono z brązu, miedzi, srebra i złota. Przez wieki rozwijały się techniki obróbki tych materiałów poprzez polerowanie czy rzeźbienie, nadawanie im nowych, piękniejszych kształtów. Przełomem był rok 2000 p.n.e, gdy Egipcjanie zaczęli wytwarzać bogato zdobione bransolety, grzebienie, broszki, naszyjniki czy kolczyki, przyczyniając się do popularyzacji biżuterii.

Biżuteria starożytnego Egiptu pełniła funkcję magiczną i religijną. Najpowszechniejszą ozdobą były amulety. Dla mniej zamożnych wykonywano je z fajansu i szkła, najbogatsi nosili piękne ozdoby ze złota i kamieni szlachetnych. Te talizmany towarzyszyły swoim właścicielom zarówno za życia, jak i po śmierci. Popularnymi ozdobami były bransolety, które noszono na rękach i nogach, a także szerokie naszyjniki wykonywane ze złota i kamieni.

W Grecji najwspanialsza biżuteria powstała ok. V-IV wieku p.n.e. Ozdoby wytwarzane były ze złota i srebra, ale także ze złoconego brązu. Wzorami przewodnimi były kwiaty, liście i zwierzęta. W późniejszym okresie biżuteria została wzbogacona kamieniami szlachetnymi.

W ozdobach rzymskich po raz pierwszy pojawiły się diamenty i kolorowe kamienie szlachetne. W układaniu misternych fryzur pomagały spinki ze złota, srebra lub kości słoniowej, zakończone perłą lub złotą kulką. Do spinania szat służyły agrafy ze złota i brązu, dekorowane kamieniami. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni nosili pierścienie. W czasach republiki rzymskiej większość obywateli mogła nosić jedynie pierścienie z żelaza. Prawo noszenia złotego pierścienia – oznaki sprawowanego urzędu mieli wyłącznie państwowi dygnitarze i senatorzy.

W średniowieczu złoto zyskało miano najszlachetniejszego metalu. Było ono nierozerwalnie związane z godnością królewską i insygniami władzy. Złote korony symbolizowały mądrość i światłość monarchy. W tym czasie ogromną wagę przywiązywano też do symboliki kamieni szlachetnych. Wierzono w ich magiczną moc.

W XVI i XVII wieku nastąpił rozwój złotnictwa. W tym okresie wprowadzono wzorniki, tj. książki zawierające ilustracje z najmodniejszymi wzorami biżuterii, dzięki którym w całej Europie wytwarzano biżuterię o podobnej stylistyce. Pod koniec XVII wieku olbrzymią popularność i uznanie zyskał diament. Następnie w latach trzydziestych XIX wieku pojawiła się biżuteria pamiątkowa, często mająca wartość jedynie sentymentalną. Dużą popularnością cieszyły się medaliony, pierścienie z dedykacją, będące symbolami przyjaźni i miłości. Na początku XX wieku popularna stała się platyna. Jest cenniejsza niż złoto, a jej srebrzysty kolor zachwyca wytwornością i elegancją.

Dzisiaj świat biżuterii zachwyca różnorodnością. Modna i ceniona jest zarówno dyskretna, skromna biżuteria ze srebra, jak i bogato zdobione, kunsztowne formy ze złota czy platyny z najszlachetniejszymi kamieniami. Biżuteria XXI wieku stanowi idealne dopełnienie każdego stroju, stanowiąc najwspanialszą ozdobę, ale tak jak i przed wiekami, będąc oznaką statusu materialnego, choć przede wszystkim wyznacznikiem indywidualnego stylu.

www.apart.pl